“Altijd alert zijn. Dat is belangrijk in mijn job.” Aan het woord is Xavier J., verpleegkundige op de spoedafdeling van een Brussels ziekenhuis. Maar hij is ook verpleegkundig reserveonderofficier in het militair hospitaal in Neder-Over-Heembeek. Het is perfecte match voor de uitwisseling van kennis en ervaring tussen Defensie en de reservemilitair.

“Ik heb steeds interesse gehad in het leger”, start Xavier Joyeux zijn verhaal. “Op mijn werkplaats, de spoeddienst van het universitair ziekenhuis Saint Luc in Brussel, heb ik twee reservemilitairen ontmoet. Ze spraken met veel enthousiasme over hun inzet tijdens buitenlandse zendingen. Dit motiveerde me om ook de stap te zetten naar de militaire wereld. Zo ben ik in juli 2011 aangenomen via de bijzondere werving, een rekrutering waar je de vereiste diploma’s en kennis dient voor te leggen. Vandaag werk ik als reservemilitair verpleegkundige in het militair hospitaal.”

Heb je de mogelijkheid al gehad om deel te nemen aan een buitenlandse zending?

“Na mijn militaire opleiding ben ik ingegaan op een oproep voor verpleegkundigen voor de deelname aan het detachement Belufil 24 (Belgian Luxemburg Force in Libanon), een VN-opdracht UNIFIL (United Nations Interim Force in Libanon). Na een degelijke voorbereiding ben ik van half augustus tot half oktober 2014 ingezet geweest als verpleger in het Belgisch medisch detachement binnen het kamp 2-45 gelegen in de zuidelijke stad At-Tiri.

“In het kamp 2-45 waren drie landen gelegerd: België, Finland en Ierland”, gaat Xavier verder. “De Finnen en Ieren stonden in voor het beheer, de administratie en de nabije verdediging van het kamp. De Belgische gevechtsgenie voerde een ontmijningsopdracht uit ter hoogte van de Blue Line (grens tussen Libanon en Israël). De Belgen verzekerden ook de troepenbescherming tijdens de verplaatsingen buiten het kamp 2-45.

“Als medisch detachement stonden we in voor de medische steun tijdens de ontmijningsactiviteiten’, zegt Xavier. “Wekelijks hadden we een evacuatieoefening om ons voor te bereiden op mogelijke incidenten. Maar we leerden tijdens die oefeningen ook een maximum aan routinehandelingen binnen de medische ploeg en samen met de gevechtsgenie. In het kamp stonden we in voor de medische steun van het gehele Belufil-detachement. We verzorgden dagelijks een honderdtal militairen. Ter plaatse had ik heel wat contacten. Zo heb ik kunnen vaststellen dat het Finse detachement uitsluitend uit reservemilitairen bestond. Als verpleegkundige in een operatietheater ben je steeds alert. We stonden scherp, op elk moment waren we paraat. Het was een mooie ervaring.”

Een teamspeler

“Als verpleegkundige op een spoedafdeling ben je als het ware een teamspeler”, besluit verpleegkundige Joyeux. “Je moet samenwerken met een multidisciplinaire ploeg van artsen, ambulanciers en hulpverleners-brancardiers. Het is werken in groepsverband. Het liefst ga ik op het terrein. Verzorgende steun leveren tijdens de Europese Mars van Herdenking en Vriendschap (MESA) of kampperiodes van een eenheid, spreken mij het meest aan. Zo kijk ik op termijn uit naar een mogelijke tewerkstelling binnen een brigade.”

 

(Tekst : Jean-Claude Carlier – Foto’s: Michel Decourtit)